2016.10.28
Labrit

Labrit

  • 1978
  • Usurbil (Gipuzkoa)
  • Popa

Musika eta, oro har, arte zaletasuna txikitatik jaso zuen etxean Labrit Zabalak (Usurbil, 1978ko martxoak 22), ama kantaria baitu, eta aita, Carlos Zabala Arrastalu, margolaria. Hamalau urterekin ondu zuen lehen kantua, pianoarekin; lau urte geroago eman zuen lehen kontzertua, eta beste horrenbeste urte pasa ziren bakarkako lehen diskoa kaleratu arte. Horren aurretik Bide Ertzean taldean aritu zen kantari, eta haren lehen bi diskoetan parte hartu zuen, Bide ertzean eta Zure minari.

Paradisua (Elkar, 2000) grabatu aurretik, hiru urte eman zituen Labritek kantuak diskora eramateko zenbait musikarirekin lanean, baina Pascal Gaigne aurkitu arte ez zen lasai gelditu. Gaigne arduratu zen Labriten kantuak apaintzeaz eta ekoizpen gardena emateaz. Esperientzia handiko musikariek lagundu zioten grabazioan: Jimmy Arrabit (Itoiz, King Mafrundi), Ritxi Salaberria (Sorotan Bele, Zaldibobo…). Labriten estiloaren zutabeak finkatu zituen disko hark: pop kantu gardenak, melodia goxoak, maitasun eta naturari buruzko hitzak, eta Labriten ahots eder eta moldakorra. Amak hasitako bideari jarraitzeko eta 50-60 urterekin gustura sentitzeko moduko obra uzteko desioa agertu zuen kantari gazteak orduan.

648

Labrit.

Urte eta erdi geroago, Nori egin so! (Oihuka, 2001) kaleratu zuen. Pascal Gaigneren ordez, Baldin Bada taldeko Kandi Fernandez teklatu jotzaileak hartu zuen ekoizpenaren ardura, eta musikari taldea ere aldatu zen. Halaber, zenbait kantu Dani Riaño Baldin Badako baxu jotzailearekin sortu zituen Labritek. Hortaz, aurreko diskoarekiko soinua gogortu eta, pop-rock doinuez gain, funk, reggae eta erritmo latinoak ere bildu zituen bigarren lan horrek.

2002. urtean Batasuna alderdia legez kanporatzearen aurka abian jarritako Demokrazia Euskal Herriarentzat kanpainarako egindako “Koloretan” kantua izan da Labritek grabatu duen azkena. Kontzertuak emateari utzi dio azken urteetan, eta oraingoz betetzeke dauka lehen diskoa atera zuenean agertu zuen desioa: egunen batean bere amaren kantu baten moldaketa grabatzea.

Testua: Jon Eskisabel

Atzera

Horrela bai

Atzera

Amaren musua

Akelarrea

Askotan pentsatu izan dut
nire imajinazioa
oso zabala dela,
oso eroa dela,
baina oraingo honetan
hori ez da horrela.

“Akerra erdian zen
ilargi beteko gau hartan,
abere hausnartzaile adar oker
bizardunaren burua”.

Leihoa pixkat ireki
nuen nik gau hartan
gau isil hartan
baina bat-batean
emakume batzuen
oihuak nituen entzun.

“Akerra erdian...”

Baso ilun hartara
sartu nintzen pixkana-
-pixkana-pixkanaka
nire begiek ikusten
ikusten zutena
sorginen batzar bat zen.

“Akerra erdian...”

Nire instintoak
leku hartaraino
eraman ninduen
orain sinetsi ala ez
zuen eskuetan
zuen eskuetan dago.

“Akerra erdian...”