Gaua zen itsas beltzean guda hasi zenean,
eta gure hegalak itsasontzien haizeoihal bihurtu ziren.
Sebastopol, Bucarest, Estambul, Transilvania, Dardalenoetako itsasartea, Karpatoetako mendiak, Varsovia, Berlin, Rotterdameko portua, Normandia, Bilbao, Bilbao, Bilbao…
Berandu da, berandu heldu gara eta denak hilda daude jada.
Ez dago ezer egiterik, ez da odolik geratzen, beraien artean elkar hil dute.
Baso guztiak erre dituzte, ez dago deus ere,
orain gu ere desagertuko gara.
Ez da ezer geldituko, hau bukaera da,
amaitu da, ezingo dugu biziraun.
Eta milaka milioi urte barru, berdina gertatuko balitz
idatzita utziko dugu egin beharrekoa:
“Hurrengoan bizkorrago korrika egin”,
ez zaitezte izkutatu lurrez betetako hilkutxa batian.
Hurrengoan ez itxaron odolaren berotasuna desagertu arte, ez egon zai.
Eta beste aukera bat egongo balitz, heldu zaitezte dena bukatu baino lehen.
Karrikakorri azkar ibili, hainka egin ezazue
Karrikakorri bizkor, kozka egin ezazue.
Denborak ez bait dizue
jaten emango.
Denborak ez bait dizue
jaten emango.
