“Baserrian ez da opor egunik” entzun izan dut txikitatik,
“ordainik gabeko lan gogorra besterik”
Aho ugari baina zulodun koilarak,
anai gazteenak fraile, oheetan binaka
Ogia esnetan eta esnearen ogia
Soroan jardundakoen esku zartatuetan ikusi dut egia
Nire ama bizikleta zahar batean marmitak partitzen da nire aberria, nire argia
Aukerarik gabe beldurrean heziak
Jatorri xume, gosearen haziak eman dizkigute etorkizun zubiak
Baina orain berriz mundua azkarregi, norabide gabe eta denok atzetik
Ez du etenik, amildegia soilik
Kanposene gure ondare, euskaldun izatearen arduraren jakitun egin ninduzun
