Itsasgora

Hondarretan hiltzen den olatuen antzera
bere azken arnas hatsa ematera
Infinitua begiradaz jatea
eta askeak garela sentitzea

Haizeak garrasi, gorrotoa darama,
ez da itzaliko: Herrian izana!
Badator ekaitza! Badator ekaitza!
Hemen da ekaitza!

Arriskurik ez da; enbata joana da, ateak zabalik:

Iritsi da,
Zipriztinek esnatuko zaitu loalditik
jada, ez zaude bakarrik!
Kendutako guztia itzuliko zaigulako berriro
Itsasgora dugun aldiro!