Txuri ta beltzez gaizki margozturiko basamortu baten
nekez josita, amaieraren hasierara heldu gara itsu izaten
Autokontzientzia gehiegi lortu dugu
aurrera ibiliz baina atzera begiratuz
Ni hemen geratuko naiz
munduaren suntsipena ikusten
nire pentsaerak biluzten
bakardadearen isiltasunak
nire burua erotuko duen arte
Inperfekzioetaz osaturiko mundu perfektu hontan
iluntasunean dantzatu nahi dut
nortasunaren galera sahiesten
Zenbat bizitza apurtuta?
Zenbat galdera erantzunik gabekoak?
Ni hemen geratuko naiz
munduaren suntsipena ikusten
nire pentsaerak biluzten
bakardadearen isiltasunak
nire burua erotuko duen arte
Baina pixkanaka mugitzen
pausoak ematen dira
koloreztatzen da basamortua
Helmugarik ez dago
bideak du garrantzia
beste pauso bat, aurrera
