Ardiaren larrua duen otso bat gehiago zara,
zure irrifarrearen disdirak ez du usten zure faltsukeri interesatua ikusten,
komedian iñoiz idatzi den papelik onena.
Sugearen antzera, zure biktimarengana isil hurbiltzen zara letagiñak sartuz.
Ez nauzu ni engainatzen ta topatuko gara,
zeren gu biok desberdiñak izan arren, infernu zikin bereko deabruak gara,
ta nire momentua itxaroten dago.
Dena den, jarraitzen duzun bide iluna,
bizitza deitutakoa, ta zure irentzi nahiak,
orain arte itsu egon direnen aurrean zure izaera berekoia azaltzen bukatuko du.
Eta orduan gauza bat lortua izango duzu,
bizitzan tristeena dena, bakardadea.
Ez nauzu ni engainatzen ta topatuko gara,
zeren gu biok desberdiñak izan arren, infernu zikin bereko deabruak gara,
ta nire momentua itxaroten dago.
Horrela biktima-biktimaz, artalde-artaldez.
