Zu zattut, nire ispilua
tristurak eta pozak
entzuten dittuna!
Zu zattut, nire babesleku
besarkada goxoaz
munduratzen nauena!
Ez zattez, saldu inorengan
behin bat aurkituko ta
etzaittut galdu nahi!
Ez zattez, urrutira joan,
lagun bat ahantzitzeko
denbora baita etsai!
Beti alboan izate horrek
lasaituarazten nau.
Nire altxorren giltza duzu
bideko atea.
Badakizu noiz naizen
zure beharrean,
irrifar batez
zabaltzen duzu
besapean gordea.
