Mila hitz galdu, mila bizipen,
josten goazen txatal zaharrak.
Bizi proiektu, amets erditze,
heldu gabeko une hutsalak.
Iparrik gabe, noraezean,
mugitzen diren gorpu itzalak.
Ezerezaren infinituan,
galduta dagoen instant bat gara.
Azal zaharra, zauria berriz jantziko dut.
Ezer, ikasi ez, akatsak errepikatzen.
Inoiz, inolaz, hilko ez garela pentsatzen.
Orri zuri guztiak gris berdinaz margozten.
Une antzuen txatalak banan josten.
Instant bat gara, instant bat gara,
instant bat gara, instant bat gara.
