Begiak itxi ta hor zaitut
kolore guztiekin.
Zure irri, begi, ilea
beltza da urrutitik.
Galdetu zenidan hortan
ea maitemindu nintzen ni...
Egia esan ez dakit zehazki.
Mindu bai, maite ezin.
Zure bi begi zaizkit ageri,
barreneraino begira dabiltz,
taupadak dira, ni jaso ezinik,
bizirik gaude,
ez al daukagu inoiz ospatzerik?
Ez naiz ezertaz damutzen
idatzi ta pentsatu nuen.
Badakit nik ez naizela lehenena.
Ezta ere minduko den azkena.
Zenbat gara?
Atzo maitemindu nintzen zure buru horrekin.
Lasai bizi omen naiz orain zuk dakizula jakinik.
Lotsatia naiz,
denok bezala,
zer egin dezaket,
betikoa ala
mendiak mugiz
zuganaino bi zentimetrotara.
Pista gutxi batzuk utzita.
Gogoen nahiekin jantzita
Ez dizut nahi minik egin, benetan.
Ba al duzu galderarik
hortxe zure kopetan?
Arren eme erran.
