Gaur ere ez du txorimaloak hitzik egingo,
eta ez da zer kontatu ez daukalako.
Gaur ere bakarrik egin beharko du lo,
eta ezingo du eskurik mugitu azkurak kentzeko, kentzeko.
Azkurak kentzeko!
Mugak jartzen dizkigun erregimaren militante sentimentalak
izateko ohitura txar hori... apurtzera gatoz.
Apurtzera gatoz!
Txorimaloa munstro bat da txorientzat,
txorimaloa itzala da azaloreentzat.
Txorimaloa estatua da zuhaitzentzat,
baina protagonista bakarra da kantu honentzat, honentzat.
Bihotza saltzean,
ez dago atzera bueltarik;
aloka daiteke,
galtzeko beldurrik gabe.
