Eguzki izpi batek esnatu nau gelan isuritako argitasun tipiarekin. Betazalak pisutsu zaizkit eta neura pentsamenduetan galtzen naiz... noraezean...
Nahiko da! Bada, alperrikako Ohio ustelak... hegaka doazenak. Alperrik ari anisen sentsazio ankerraren zama dut 24 orduan, askatasuna?? Sekula lortuko ez dugun desioa eta negar tantoak isurtzera damarkiguna...
Espetxe honetan galduko naiz nire pena eta guzti, nire amets eta askatasun nahiez hornitua... baina dena desagertuko da gerora,... ez dit axola jada, neura bizi bacará hemen iragan dut; gosez, negar zotin hutsez, minutuak zenbatzen, astinduak jasotzen... nire ohiuak ordea ez ditu inortxok ere aditu:
Ama, sentitzen dut horrelako huneak pasa arazi izana eta zeure aloban egon ezin izan gehien behar ninduzunean... banoa ordea, neure hitza herriari zuzenduaz.
Agur eta ondo izan
Aurkituko zaitut Euskal Herria, topatuko zaitut... ikusi arte!
