Nere Venezia, muxua aurkitu zuen
tren zahar luzetik suzko portua pasatzen da
lehen hutsak ziren bagoiak, orain aldiz
lekurik ez geltokirik gabe
Atenean eskulturan itzala ikusten da
Nike eskuetatik erortzen zaiolarik
nekatua ezkutu gainean inklinatzen da
sugarretan, iluntzean
Itsasoa zeharkatu nahi Peneloperen bila
edozein Odisean murgildu behar bazen ere
jakinik Karontek, pazientzia amaigabean
irabazitako (xake) partida itxoiten zuela
Hori zen jokoa
iraungitearen pasioa
amodioaren ordaina
bizitza bera
Salomek, berak, burua moztu dit
eta orain dena buruz behera dakusat
zeta artean egiten duzu dantza
lamien kantu eroak bezala
Itsasoko harrian eserita bilduta
isilunea entzunez, besarkatuz
itsasoak zure ezpainak irrikatzen ditu
bakartasunean oroitu nahi zaitut
Zerumuga ez dator nigana
ez banoa zure irlara
ez bazaitut aurrean
ez dut mundutik harat ikusten
