Lur hau zurea

Lur hau nirea...
Kaliforniatik New Yorkeraino,
Eguzki gorri ta itsas-laino…
Lur hau gurea oraino.

Errepideko bidezidorra
eta zerua, itzel gotorra,
begien-parean haran zabala
lur hau gurea delakotz...

Ene oinatzei, alderrai segi,
hondar distira, jira ta bira,
diamantezko basamortuan...
Lur hau guretzat moduan.

Ahots goxo bat, bide galduan,
garisail dantza, lainoen hautsa.
Uxa lainoa, “altxa, banoa!”;
lur hau gurea delako.

Uda betean, gutarrak dabiltz
elizapean, han itzalean,
haserre zeuden, ta ni pentsakor:
“Lur hau ote guretzako?”

Ez da murrurik gu geratzeko
askatasuna guri kentzeko.
Nehork-ezin gaitu geldiarazi,
hemen ginelako hazi.

Aberatsenen mahai papurrak
zure izerdi-aren ordaina
maitagarrien ipuin bat haina:
“lur hau gure zela, baina...”

Baso ta belar, edo erreka
bizidun oro, zelula zoro,
luma ta larru, bost urte barru
lur hau gurea delako.

Lur hau zurea,
lur hau nirea...
Kaliforniatik New Yorkeraino,
Eguzki gorri ta itsas-laino…
Lur hau gurea delako. (bis)