Loak bere kanta urratu du
kantuz dute eguzkia agurtzen
kanpotar zein Oiongo lagun
Oionen esnatzen.
Gaueko magiatik zintzilik
babesten ditu hotzetik,
nik sentitzen dut nire ohetik
haiekin doakidala bihotza leihotik.
Aurora de la mañana
de Oion a Tokio centro
me asomo a tu cama
es la metáfora que tengo
los megáfonos se alzan
de Oion a Tokio centro
aurora de la mañana
Emakumezkoek, garai batean,
ezin zuten kantatu,
baina bizitzan dena aldatzen da, herrian ere dena,
baimenik gabe kantatzeko
kantatu arrazoibideko,
sustraiturik oso, debalde, oro tradizio zaharreko,
buru irekiak eta sen onak
zabal-zabalik jartzen dute bihotza.
Etzaude eguzkia jaiotzen gora begira,
hemen ez da gau ilunik,
egunero munduak bere bidean bira
plazer hori gurean jarririk.
Mundua mugitzen du herriak,
ez giza erraldoiek, ez haize-errotek,
berdin gurutze ala ilargi erdiak,
norabide berean guztiok jokamoldez.
En el aire mil sonidos
a la sombra del quiosco
todos habremos convivido
rompiendo este silencio
en este juego divertido
a la sombra del quiosco
en el aire mil sonidos
Leihoak ireki itzazue,
mundu guztietako leiho-begiak,
ahotsek hormak garaitzen dituzte,
kantatu eta kantatu chilaba jantzita
edota galtzak zein gona-azpiak,
kanta bezate helduek nahiz haur txikiak,
kantatu denontzat berdin
kanta hemen Oiongo herrin (bis)
